nag awit ang adarna dahil bumalik si don juan at kasi hindi naman nakahuli si don pedro o don diego/......
Sana'y di nagmaliw ang dati kong araw Nang munti pang bata sa piling ni nanay Nais kong maulit ang awit ni inang mahal Awit ng pag-ibig habang ako'y nasa duyan Sana'y di nagmaliw ang dati kong araw Nang munti pang bata sa piling ni nanay Nais kong maulit ang awit ni inang mahal Awit ng pag-ibig habang ako'y nasa duyan Refrain: Sa aking pagtulog na labis ang himbing Ang bantay ko'y tala, ang tanod ko'y bituin Sa piling ni nanay, langit ay buhay Puso kong may dusa sabik sa ugoy ng duyan Sana'y di nagmaliw ang dati kong araw Nang munti pang bata sa piling ni nanay Nais kong maulit ang awit ni inang mahal Awit ng pag-ibig habang ako'y nasa duyan Sa aking pagtulog na labis ang himbing Ang bantay ko'y tala, ang tanod ko'y bituin Sa piling ni nanay, langit ay buhay Puso kong may dusa sabik sa ugoy ng duyan Nais kong matulog sa dating duyan ko, inay Oh! inay
MUTYA NG PASIG Music by Nicanor Abelardo Lyrics by Deogracias del Rosario Kung gabing ang buwan sa langit ay nakadungaw; Tila ginigising ng habagat sa kanyang pagtulog sa tubig; Ang isang larawang puti at busilak, Na lugay ang buhok na animo'y agos; Ito ang Mutya ng Pasig, Ito ang Mutya ng Pasig. Sa kanyang pagsiklot sa maputing bula, Kasabay ang awit, kasabay ang tula; Dati akong Paraluman, Sa Kaharian ng pag-ibig, Ang pag-ibig ng mamatay, Naglaho rin ang kaharian. Ang lakas ko ay nalipat, Sa puso't dibdib ng lahat; Kung nais ninyong akoy mabuhay, Pag-ibig ko'y inyong ibigay sushimi17@lycos.com MUTYA NG PASIG Music by Nicanor Abelardo Lyrics by Deogracias del Rosario Kung gabing ang buwan sa langit ay nakadungaw; Tila ginigising ng habagat sa kanyang pagtulog sa tubig; Ang isang larawang puti at busilak, Na lugay ang buhok na animo'y agos; Ito ang Mutya ng Pasig, Ito ang Mutya ng Pasig. Sa kanyang pagsiklot sa maputing bula, Kasabay ang awit, kasabay ang tula; Dati akong Paraluman, Sa Kaharian ng pag-ibig, Ang pag-ibig ng mamatay, Naglaho rin ang kaharian. Ang lakas ko ay nalipat, Sa puso't dibdib ng lahat; Kung nais ninyong akoy mabuhay, Pag-ibig ko'y inyong ibigay sushimi17@lycos.com
Ang "Lupang Hinirang" ay ang pambansang awit ng Pilipinas, na isinulat ni José Palma at orihinal na inilathala sa kanyang tula noong 1899. Ang awit ay nagpapahayag ng pagmamalaki sa bayan, pag-asa sa kinabukasan, at pagkakaisa ng mga Pilipino. Ang mga linya nito ay sumasalamin sa mga sakripisyo ng mga bayaning Pilipino para sa kalayaan at kasarinlan. Ito ay ginagamit sa mga mahahalagang okasyon at seremonya bilang simbolo ng nasyonalismo at pagmamahal sa bayan.
ito ang bagong umaga bumangon na`t magsikap tayong lahat ay patungo sa langit na pag unlad sabay tayo sa paglakad kasabay ng ating mga yapak habang sa iisang tinig ito ang ating awit malabon,mahal nating bayan tayo ang siyang mga kawal walang kaba ang dibdib pagkat ako ikaw ay kapit bisig malabon mahal nating bayan dito ay may bayanihan isigaw natinb sa daigdig tayo`y isang bayan isang awit isang tinig
Silipin ang gitna amuyin ang hiwa ibuka ang hiwa dilaan ang gitna pag labas ng puti dilaan mo ulit GANYAN PAG KAIN NG OREO COOKIES sarap diba..♥
bakit kailangan pag-aral ang ibong adarna
Sa "Ibong Adarna," pitong ibinunyag ang mga simbolismo at kahalagahan ng pag bihis ng ibong Adarna. Una, ito ay kumakatawan sa kanyang kayamanan at kapangyarihan. Ikalawa, ang kanyang mga damit ay naglalarawan ng kanyang kagandahan at katangian bilang isang prinsipe. Panghuli, ang pag bihis ay nagsisilbing simbolo ng pagbabago at pag-unlad sa kanyang paglalakbay patungo sa pagtuklas ng kanyang tunay na sarili.
Sa kwentong "Ibong Adarna," ang kahilingan ng prinsesa ay ang makuha ang ibong Adarna, na may kakayahang pagalingin ang kanyang ama, si Haring Duero, na nagkasakit. Ang ibon ay may mahiwagang awit na kayang magpagaling sa anumang karamdaman. Upang makuha ito, ang tatlong prinsipe—si Don Pedro, Don Diego, at Don Juan—ay kailangang maglakbay at harapin ang iba't ibang pagsubok. Sa huli, si Don Juan ang nagtagumpay at nakahanap sa ibon, na nagdala ng pag-asa sa kanilang kaharian.
Sa saknong 318-399 ng "Ibong Adarna," makikita ang mga tema ng pagsasakripisyo, pamilya, at ang paghahanap ng katotohanan, na patuloy na nauugnay sa kasalukuyan. Dito, ang mga tauhan ay nahaharap sa mga pagsubok na naglalarawan ng mga realistikong sitwasyon sa buhay, gaya ng hidwaan at pag-unawa sa isa’t isa. Ang kanilang mga desisyon at damdamin ay nagsisilbing salamin sa mga hamon ng modernong lipunan, kung saan ang mga relasyon at moral na pagpili ay nananatiling mahalaga. Sa ganitong paraan, ang "Ibong Adarna" ay patuloy na umaantig at nagbibigay inspirasyon sa mga tao ngayon.
Ang pagkakaiba ng "Florante at Laura" at "Ibong Adarna" ay matatagpuan sa kanilang mga kwento at tema. Ang "Florante at Laura" ay isang epikong tulang Pilipino na tumatalakay sa pag-ibig at pakikibaka sa lipunan, habang ang "Ibong Adarna" ay isang kwentong pantasya na naglalaman ng mahiwagang ibon at mga prinsipe. Ang "Florante at Laura" ay isinulat ni Francisco Balagtas habang ang "Ibong Adarna" ay isinulat ni Jose de la Cruz. Sa kabuuan, magkaiba ang dalawang akdang ito sa kanilang nilalaman, anyo, at layunin.
Ang "Ibong Adarna" ay mahalagang basahin dahil ito ay isang klasikal na akdang pampanitikan na puno ng mga aral tungkol sa pamilya, katapatan, at katatagan. Ang kwento ay naglalarawan ng pakikipagsapalaran ng mga prinsipe at ang kanilang paglalakbay upang mahanap ang ibong Adarna, na simbolo ng pag-asa at pagpapagaling. Bukod dito, nagbibigay ito ng pananaw sa kulturang Pilipino at mga tradisyon, na mahalaga sa ating pagkakakilanlan. Sa kabuuan, ang akda ay nag-aanyaya sa mga mambabasa na pag-isipan ang mga halaga ng buhay at ang kahalagahan ng pagmamahal sa pamilya.
ang pianismo ay mahinang pag awit ..... :)
Mahalagang pag-aralan ang korido ng "Ibong Adarna" dahil ito ay isang mahalagang bahagi ng panitikang Pilipino na naglalaman ng mga aral at tradisyon ng ating kultura. Ang kwento ay tumatalakay sa mga tema ng pamilya, pagmamahal, at pagsasakripisyo, na nagbibigay-diin sa halaga ng pagkakaisa at katatagan sa harap ng mga pagsubok. Bukod dito, ang "Ibong Adarna" ay isang magandang halimbawa ng sining ng pagsasalaysay at paggamit ng wika sa makulay na paraan. Sa pag-aaral nito, naipapasa natin ang yaman ng ating kulturang nakaugat sa kasaysayan.
Ang aking reakyon sa ibong adarna, ay mas maganda nalang huwag saktan ang bunsong kapatid para maganda ang pagtitiwala ni haring fernando sa kanyang mga anak.
Sa "Ibong Adarna," ang mga tauhan ay may kanya-kanyang katangian at papel na mahalaga sa kabuuang kwento. Si Don Juan, ang pangunahing tauhan, ay simbolo ng kabutihan at katatagan, na naglalakbay upang iligtas ang kanyang ama at makamit ang pag-ibig. Si Don Pedro at Don Diego, ang kanyang mga kapatid, ay kumakatawan sa inggit at kasakiman, na nagiging sanhi ng mga pagsubok na dinaranas ni Don Juan. Ang Ibong Adarna naman ay simbolo ng pag-asa at kagalingan, na nagdadala ng lunas sa sakit ng kanilang ama.
Ang kasingkahulugan ng "mililimi" sa kwentong "Ibong Adarna" ay "nagmamasid" o "nag-iisip." Sa kwento, ito ay tumutukoy sa estado ng pagninilay-nilay o pag-uunawa sa mga nangyayari sa paligid. Ang karakter na nagmililimi ay kadalasang nagtatangkang makahanap ng solusyon sa mga problema o sitwasyon na kanilang kinahaharap.
Ang "Ibong Adarna" ay isang klasikong kuwentong-bayan na naglalaman ng pakikipagsapalaran ng tatlong prinsipe—sina Don Pedro, Don Diego, at Don Juan—na naglalakbay upang hanapin ang mahiwagang ibon na may kakayahang pagalingin ang kanilang amang si Haring Fernando. Sa kanilang paglalakbay, nakakaranas sila ng mga pagsubok, pagtataksil, at pagkakaibigan. Sa huli, si Don Juan ang nagtagumpay at nagdala ng ibon, na nagbigay ng bagong pag-asa at nagbukas ng pagkakataon para sa pagkakasundo at pagkakaisa sa kanilang pamilya. Ang kwento ay nagtuturo ng mga halaga tulad ng katapatan, kabutihan, at pagpapatawad.