islogan tungkol sa pagpapahalaga sa enerhiya
Ang Dula-dulaan ay tawag sa isang maikling dula na ang tunggalian ay may kinalaman sa ilang suliranin at nagwawakas ng kasiya-siya para sa mga pangunahing tauhan ng dula o nagtatapos sa pagkakasundo ng mga nagtutunggaliang lakas. Kadalasan ay layunin nito ang magpatawa sa gitna ng kawili-wili at nakakatawang pangyayari. :)
Mga salita o kataga na nagsasaad ng pangangatwiran at nagsisilbing pansagot sa tanong na bakit at nagbibigay ng moral o kadahilnan para sa pagkakaganap ng isang bagay. mga salita o kataga nagsasaad ng pangangatwiran at nagsisilbing pansagot sa tanong na bakit at nagbibigay ng moral o kadahilnan para sa pagkakaganap ng isang bagay
ito po ang AKO'Y PILIPINO NI PAZ M. BELVEZ: Ako'y isang pilipino sa isip, sa salita, sa gawa. Pilipino ako sa dugo, sa balat, sa diwa. Ako'y pilipino kaangkan ng lahing kayumanggi. Nananalaytay sa aking mga ugat ang dugo ng liping malayo. Dugong may angking katapangan , kabayanihan, at kagitingan; dugong nag udyok sa libo libong kawal na ipagsanggalang ang kalayaan at karapatan mula roon sa pulo ng mactan, sa pasong tirad, sa kuta ng corregidor, at tangway ng bataan. Ako'y pilipino. Mula sa lipi nina lapulapu, tamblot, dagohoy, diego silang, rizal, mabini, luna, jaena, at andres bonifacio. Tagapagmana ako ng dakilang kahapon, ng maningning na kasaysayan, ng mahabang salaysay ng kabayanihan, pagpapakasakit at pakikipaglaban upang mapamalagi ang isang malayang pamayanang pinaninirahan ng mga mamamayang may pananalig sa poong maykapal at paniniwala sa katarungan at pagkakapantay-pantay. Ako'y pilipino, pagkat liping malayo, tatak ng aking bayan ang kayumangging balat ko. Kayumanggi sa silab ng sikat ng araw na laging kayakap ng bayan ko. Tatak ng aking pagkatao ang kasipagan at sagisag ng marangal na pamunuhay sa pagbabanat ng buto at pagpapatulo ng pawis sa marangal na paggawa sa malawak na bukirin at mga parang, sa mga gulod, burol, at kabundukan, sa mga ilog, lawa, at karagatan na pinuspos ni bathala ng iwing kariktan. Ako'y pilipino. Pilipinas ang abayan ko. Pitong libong pulong may matulaing dalampasigan. Piting libong pulong dinamitan at pinalamutian ng lalong marangyang kariktan. Mga burol, batis, ilog, lawa, at karagatan na pawang matualain, marikit mapagkandili, at mayaman. Ako'y pilipino. Wikang pambansa ko'y wikang filipino. Matamis na wikang may sariling letra't alpabeto. Wikang pinayaman at pinatamis ng pupung mga wika ng bayan ko-cebuano, ilocano, pampango, hiligaynon, samarnon, pangasinense, tagalog at bicol, at sandaang mga wika ko. Ako'y pilipino. Tagapagmana ng isang mayamang kalinangan, ng lambing ng oyayi, talindaw at kundiman, ng sigla ng tinikling at kumintang, lindi at lamyos nga mga balitaw, rangya ng singkil, tadek at pangalay. Ako'y pilipino. Malayang mamamayan ng isang bansang may pamahalaang demokratiko. Mga mamamayang may angking karapatan, may kalayaang tinatamasa, at may pananagutan at tungkuling buong siglang tinutupag at tutuparin sa abot ng kaya. Iyan ako. Ako'y pilipino.
Can be Principle or Pride :))
Ang Mahiwagang Tinig May isang magsasaka na halos panghinaan na ng loob sa bawat araw ng kanyang pag bubukid. Sa panahon ng taniman, pinagbubuti niya ang pagpapatubo ng punla, araw-araw niyang inaalagaan at binabantayan hanggang sa tuluyang maitanim sa nilinis na sakahan ang kanyang halaman. Nilalagyan ng abono , sagana sa dilig at paaraw ngunit laging dumarating ang peste sa kanyang pananim. Luha ang kanyang naani bilang kapalit sa bawat pagod at sakripisyo. Datapwat sakit ng loob ang kanyang nararamdaman sa tuwi-tuwinang paglinang ng kanyang lupain. Kahit na halos panghinaan na ng loob sa kawalan ng pag-asasang umani ng sagana, Hindi siya sumuko. Iniluha niya ang hinaing at taimtim na nalangin. Isang araw habang nagpapahinga sa tumana, nakatulugan niya ang paglilinis ng kanyang taniman. Mula sa kung saan, isang mahiwagang tinig ang kanyang narinig. "kaybigan, bumangon ka sa iyong pagkakahimlay, kumilos ka, pumunta ka sa may paanan ng burol sa tapat ng iyong tumana at kunin mo ang isang buto ng pananim na ibinaon ko ng dalawang dangkal sa may puno ng mangga na may isang dangkal parteng silangan." Naalimpungatan ang magsasaka, nag-iisip ngunit tumalima sa sinabi ng mahiwagang tinig. Isang maliit na buto ang kanyang nakuha... Sa nilinis na tumana, itinanim niya ang buto. Sa bawat araw hinintay niyang umusbong ang kanyang pananim, taimtim siyang nagdasal hanggang umusbong ang munting halaman. Lumago ang halaman, inilagaan niya ang pananim ng buong husay, diniligan, inabonohan at gumawa ng paraan upang huwag dapuan ng peste. Malungkot siya dahil ang kanyang halaman ay maliliit ang dahon, kulubot at maliliit ang bawat sanga na kakaiba sa ibang halaman. Datapwat nalulungkot, inaalis niya ang lunkot sa kanyang sarili at nagtiwala sa mahiwagang tinig na magbubunga ng maganda na makapagbibigay sa kanya ng saya ang halaman. Patuloy siyang nanalangin hanggang umusbong ang magandang dilaw na bulaklak. Nagkaroon siya ng ngiti at lumaki ang pag-asa na may magandang bunga na maani pagdating ng araw. Lumipas ang mga araw, kulubot ang bunga ng buto na ibinigay sa kanya ng mahiwagang tinig. Dahil sa pananalig na masarap na bunga ang kanyang mapuputi sa araw ng anihan nanatili siyang masigla bawat araw. Lumaking tuluyan ang bunga at inani ng magsasaka, ngunit ng kanyang tikman, mapait na bunga ang kanyang nalasahan. Nalungkot ang magsasaka at nanangis. "Kaybigan, mahiwaga ka kaya lubos akong nagtiwala sa iyo na ibibigay mo sa akin ay matamis na bunga na makapagbibigay sa akin ng saya. Sa bawat sakripisyo ko, buoo ang pananalig ko at pinawi ko ang lungkot upang ipakita ko sa iyo ang tiwala ko. Bakit naman ganito ang lasa ng halaman mo? Lubos akong nagdadamdam dahil inaakala ko na makatutulong ito sa akin upang matugunan ang aking gutom. Ito ba ang kapalit ng aking pagod, ng aking sakripisyo, ng pagmamahal ko sa aking pananim? Hindi ako nagkulang sa alaga at dasal ngunit bakit ganito ang ibinigay mo sa akin?...Hindi pa natatapos ang kanyang pananangis, ang pagluha habang nakaluhod at nakatingalang nangungusap ang mga kibot ng labi at mata, muling nakarinig siya ng tinig..."makinig ka kaybigan!"...sandaling katahimikan..."ang halamang iyan kung tawagin ay ampalaya, Hindi ko ibibigay sa iyo yang halamang iyan kung Hindi makatutulong!...mahal kita at higit mo iyang kinakailangan."...at nawala ang boses ng mahiwagang tinig.... Mula sa kaibuturan ng kanyang puso, buong pananalig, nanalangin siyang muli ng buoong taimtim. "Maraming salamat po! buong pang-uanawa, aalamin ko po at tutuklasin ang kapakinabangan ng iyong biyaya!"
islogan tungkol sa agrikultura
Geothermal-ito ay enerhiyang makukuha sa ilalim nglupaHydroelectric-ENERHIYANG makukuha sa mga anyong tubig tulad ng talonEnerhiyang hangin-Enerhiya ng Langis meron ito sa Appari at iba pa
''Bigay ng Diyos sa katawan,sa wastong pagkain pangalagaan''
pogi si JAN ARVIN N. CASAWAY
Ang karunungang bayan ay nagbibigay daan sa pagpapahalaga sa kasaysayan at kultura ng isang bansa, nagtutulak ng pagkakaisa at pagpapahalaga sa mga tradisyon, at nagbibigay ng gabay at kaalaman sa mga isyu at hamon ng lipunan.
walang kwenta
Pagtitimpi sa sa sarili ay kailanngan upang sakuna ay maiwasan.
1. pagpapahalaga sa sarili2.pagpapahalaga sa kapwa3.pagpapahalaga sa lahat ng nilalang ng diyos4.pagpapahalaga sa ari-arian5.pagpapahalaga sa awtoridad6.pang araw-araw na kortesiya7.pagiwas sa masasamang salita at gawi
Sa paggawa ng kilos, mahalagang piliin ang pagpapahalaga na nasa mas mataas na antas dahil ito ay nag-uudyok sa atin na gumawa ng mga desisyon na mas nakabubuti hindi lamang sa ating sarili kundi pati na rin sa iba. Ang mataas na antas ng pagpapahalaga, tulad ng katarungan, pagmamahal, at integridad, ay nagtataguyod ng mas positibong epekto sa lipunan. Sa kabilang banda, ang mababang antas ng pagpapahalaga, gaya ng pansariling interes o kasiyahan, ay maaaring magdulot ng negatibong resulta at hindi makapag-ambag sa mas malawak na kabutihan. Sa pamamagitan ng pagpili ng mas mataas na pagpapahalaga, nagiging mas makabuluhan ang ating mga kilos at nagiging inspirasyon tayo sa iba.
Kabataang Sektor ng Pambansang Samahan sa Edukasyon sa Pagpapahalaga (KPSEP)
Ang pagpapahalaga ay pagbibigay halaga sa isang bagay o sa karapatan ng bawat isa sa mundong ito.
Ang kulturang Filipino ay may malaking kaugnayan sa pagpapaunlad ng edukasyon dahil ito ang nagbibigay sa atin ng mga halaga, tradisyon, at pagpapahalaga sa edukasyon. Ito rin ang nagmumulat sa atin sa kahalagahan ng pagsusulong ng pagpapahalaga sa edukasyon bilang susi sa kaunlaran ng ating bansa. Sa pamamagitan ng pagsasama ng kultura at edukasyon, mahahasa ang kabataan sa pagiging responsableng mamamayan at tagapagtanggol ng ating kultura at identidad bilang mga Pilipino.